
„NA ŁAWCE – O MIEJSCU, KTÓRE NIE MA DRZWI”
Z pozoru miejska ławka staje się granicą między chwilą odpoczynku a egzystencjalną pustką, między wyborem a bezsilnością. Nie służy tylko do siedzenia. Jest znakiem problemu człowieczeństwa, które nie potrafi przyjąć wszystkich. Wybierając ławkę jako punkt wyjścia, chcieliśmy zmierzyć się z tym zagadnieniem nie tylko jako formą wykluczenia, lecz także jako stanem ducha zranionej tożsamości, wyczerpania
...czytaj więcej